Manastir Žiča nalazi se nedaleko od Kraljeva i predstavlja pravu duhovnu i kulturno-istorijsku rizinicu našeg naroda. Zbog svog jedinstvenog graditeljskog stila postala je prototip za izgradnju drugih zadužbina koje su tokom srednjeg veka gradili vladari i velikaši iz loze Nemanjića. Zbog ovoga se Žiča ponekad naziva i "majkom svih crkava". Istorija i predanje se slažu da je izgradnju Crkve Svetog spasa i manastira Žiča, podstakao Sveti Sava u cilju duhovnog preporoda zemlje posle dugog perioda sukoba i razdora koji su bili posledica borbe za vlast između Stefana i njihovog trećeg brata, Vukana. Posle smrti Stefana Nemanje, došlo je do izmirenja braće i stvaranje jedinstvene države, koja je upotpunjena i dobijanjem statusa kraljevine. Tada se Sava izborio i za autokefalnost srpske arhiepiskopije. Za potvrdu kraljevske titule i krunisanje po pravoslavnim običajima, Stefan Nemanjić odabrao je upravo Žiču, gde mu je kraljevski venac položio 1219. Godine novoproglašeni Srpski arhiepiskop Sava. Predanje kaže da je tom prilikom Stefan Prvovenčani naredio da se svi budući srpski kraljevi krunišu u ovom manastiru, što je i urađeno. Predanje dalje kaže da su za potrebe svakog krunisanja otvarana nova vrata na crkvi, koja bi potom bila zazidana. Kroz vekove i rušenja, sačuvano je sedam ovih otvora, te se smatra da u ovoj crkvi krunisano sedam kraljeva.