Po predanju izgradnja manastira Tronoša vezuje se za kralja Dragutina, koji je počeo podizati manastir, ali ga je smrt pretekla, pa ga je završila njegova žena Katarina 1317. godine. Tokom Turskog perioda Tronoša je nekoliko puta paljena, rušena i pljačkana. Manastir je 1813. godine obnovljen uz pomoć kneza Miloša Obrenovića. Današnji manastirski kompleks čine crkva, novi konak sa prostranom trpezarijom, izložbeni prostor i Muzej Vukovog ranog školovanja. Za manastir se vezuje jedan od najlepših narodnih običaja – Ratarske sveće. Dva susedna sela skupljaju priloge i prilažu manastiru Tronoši, u vosku izlivene sveće za Veliki četvrtak. Sveće su visoke oko 2m i teške preko 50kg. Ni u najtežim danima istorije ovog kraja, ovaj običaj nije prekidan. Nedaleko od manastira nalazi se desetocevna betonska česma sa hladnom izvorskom vodom, koju narodno predanje pripisuje devetorici braće Jugovića i starom Jug – Bogdanu. Iznad česme izdiže se kapela Svetog Velikomučenika Pantelejmona. Prvobitna česma i kapela, po narodnom predanju podignute su uoči Kosovske bitke, dok sadašnji izgled datira iz 1968. godine.