Manastir Mileševa

Manastir Mileševa građen je u prve tri decenije XIII veka. Osnovao ga je kralj Vladislav, sin kralja Stefana Prvovenčanog, a unuk Nemanjin. Vladislav je Mileševu podigao kao svoju grobnu crkvu, onako kao što je njegov otac podigao Žiču, a deda Studenicu. Umro je, živeći najviše u Zeti, sedamdesetih godina XIII veka, a sahranjen je u svojoj zadužbini. 1237. godine, odnosno godinu dana posle smrti Svetog Save, njegove mošti prenesene su u Mileševu. Činjenica da je Savino telo bilo sahranjeno u Mileševi podigla je ugled i inače poštovanom manastiru. Mileševa tada postaje kultno mesto koje svi pohode. Zato Turci 1594. godine odnose mošti svetitelja u Beograd i spaljuju ih želeći time da unište kult Svetog Save u srpskom narodu. Turci su, po prvi put poharali Mileševu 1459. godine. Pa ipak, u njoj je crkveni i prosvetni život, sa povremenim zastojima, trajao skoro neprekidno. Uprkos tome što manastir bio mnogo puta paljen i rušen, on je isto toliko puta bio i obnavljan zahvaljujući narodu i prilozima ruskih, vaških i moldavskih velikodostojnika. Mileševskim freskama slavu je najviše pronela freska „Beli anđeo“ koja je postala simbol mira koji je 1962. godine prvi povezao Evropu i Ameriku satelitskim putem, a nešto kasnije, isti signal je bio poslat u svemir prema mogućim vanzemaljskim oblicima života. Zbog ove freske, prepoznate širom sveta kao simbol svekolikog mira, ovaj manastir nalazi se prvoj Uneskovoj listi kulturne baštine sveta. Zbog svih ovih fantastičnih činjenica čitavo područje oko manastira Mileševa od posebnog je prirodnog, kulturnog i istorijskog značaja i gotovo sve ture koje vode ka ovom kraju obuhvataju i posetu ovom manastiru.